Poznajcie nasz wyjątkowy projekt – Paw PASSION! Wraz z Madzią, założycielką naszej partnerskiej hodowli Cozy Doodles, stworzyłam cykl wywiadów z wyjątkowymi osobami, które dzięki swojej pasji i talentowi osiągnęły sukces, stając się autorytetami w swojej dziedzinie. Rozmawiamy z ludźmi, w których życiu psy odegrały kluczową rolę, a miłość do czworonogów stała się inspiracją do działania w wielu obszarach życia.

To projekt definiowany trzema hasłami: inspiracja, lifestyle i pasja. W naszych wywiadach odkrywamy niezwykłe historie, pokazujemy, jak psy zmieniają życie, i dzielimy się doświadczeniami, które motywują do działania.

Dziś zapraszamy Was na rozmowę z Agnieszką Samolej – zoopsycholog, trenerka psów i wykładowczyni SGGW, która od lat z pasją zgłębia tajniki pracy z czworonogami. Posiada certyfikaty Centre of Applied Pet Ethology, kwalifikacje MEN oraz była jedną z dwóch osób w Polsce należących do kręgu szkoleniowego „IC Peeps Susan Garrett”. Jak narodziła się jej pasja i co sprawia, że jest ekspertem w swojej dziedzinie? Zapraszamy na wywiad!

1.Agnieszko, skąd wzięła się Twoja pasja do pracy z psami? Czy zawsze czułaś, że zwierzęta są Twoją drogą?

Moja pasja do pracy z psami zaczęła się już w domu rodzinnym, gdzie zawsze były psy. Od najmłodszych lat byłam otoczona czworonogami i naturalnie zrodziła się we mnie miłość do zwierząt.

Początkowo marzyłam o zostaniu weterynarzem, ale z czasem odkryłam, że największą satysfakcję daje mi dzielenie się wiedzą i nauczanie – zarówno psów, jak i ich opiekunów. Praca z psami całkowicie mnie pochłonęła, a możliwość pomagania innym w budowaniu lepszych relacji ze swoimi pupilami to coś, co daje mi ogromną radość i poczucie spełnienia.

2. Pamiętasz swojego pierwszego psa lub sytuację, która Cię zainspirowała do pracy jako behawiorystka? 

Tak, moją największą inspiracją do zostania behawiorystką był i wciąż jest mój ukochany labrador Jive. To dzięki niemu odkryłam swoją pasję i jestem dziś tu, gdzie jestem. Jive nauczył mnie cierpliwości, zrozumienia i sztuki budowania relacji z psem. To on pokazał mi, jak wiele można osiągnąć poprzez odpowiednie podejście, i to on zapoczątkował moją drogę zawodową. 

3. Czy była jakaś konkretna historia, która przekonała Cię, że właśnie behawioryzm to to, czym chcesz się zajmować?

Tak, była jedna szczególna sytuacja, która utwierdziła mnie w tym, że behawioryzm to moja droga. Pracowałam z psem, który miał ogromne trudności w codziennym funkcjonowaniu – był lękliwy, reagował nadmiernie na bodźce, a jego opiekunowie czuli się bezradni. Krok po kroku, dzięki cierpliwości, odpowiednim technikom i współpracy z właścicielami, udało się poprawić jego zachowanie i zbudować u niego pewność siebie.

Chwila, gdy zobaczyłam, jak pies zaczyna ufać swojemu opiekunowi, a oni razem cieszą się wspólnym czasem bez napięcia i stresu, była dla mnie przełomowa. To właśnie wtedy zrozumiałam, że chcę pomagać innym doświadczać takich przemian.

Codzienna praca z psami i ich opiekunami to moja pasja – każdy przypadek to nowa historia, nowe wyzwanie i szansa na zbudowanie lepszej relacji między człowiekiem a psem.

4. Co jest dla Ciebie najbardziej fascynujące w obserwowaniu psich zachowań?
Najbardziej fascynuje mnie to, jak szybko psy się uczą. Przy zastosowaniu odpowiedniej techniki, wyczucia i konsekwencji można osiągnąć naprawdę wiele. Ich zdolność do adaptacji i reagowania na sygnały od opiekuna to nieustające źródło inspiracji. Każde nowe zachowanie, które pies opanuje, pokazuje, jak ogromny potencjał tkwi w ich inteligencji i w relacji z człowiekiem.

5. Czy masz ulubiony aspekt swojej pracy, na przykład rozwiązywanie konkretnych problemów behawioralnych u psów? 

Tak, zdecydowanie! Uwielbiam tzw. case treningowe – sytuacje, w których ktoś przychodzi z konkretnym problemem, czy to technicznym, czy związanym z codziennym posłuszeństwem.

Najbardziej satysfakcjonuje mnie proces wymyślania i dopasowywania rozwiązań: dobieranie odpowiednich technik, modyfikowanie podejścia czy zmiana sposobu nagradzania. Każdy przypadek to nowa łamigłówka, która wymaga kreatywności i elastyczności, a ja uwielbiam tę różnorodność. To właśnie te momenty, gdy mogę pomóc opiekunowi i psu znaleźć wspólny język, sprawiają, że moja praca jest tak pasjonująca!

6. Czy zdarzyło Ci się, że praca z psem zmieniła Twoje podejście do czegoś w życiu? 

Tak, zdecydowanie. Praca z psami nauczyła mnie pokory i szacunku do detali, które mają ogromne znaczenie w budowaniu relacji. Zrozumiałam, że każda mała rzecz – gest, ton głosu czy sposób komunikacji – może wpływać na wzajemne zaufanie i efekty współpracy.

To doświadczenie pokazało mi również, jak ważne jest cierpliwe podejście i akceptacja indywidualnych potrzeb – zarówno psów, jak i ludzi. Dzięki temu zyskałam zupełnie nowe spojrzenie na relacje w życiu codziennym, nie tylko z czworonogami. ????

7. Jak wygląda Twój dzień pracy z psami? Czy każda sytuacja to dla Ciebie nowe wyzwanie?

Mój tydzień pracy jest bardzo intensywny i różnorodny, a każdy dzień przynosi nowe wyzwania. Harmonogram wygląda mniej więcej tak:

– Poniedziałki, środy i piątki – prowadzę zajęcia grupowe z nosework, które rozwijają umiejętności węchowe psów i wspierają ich skupienie oraz pewność siebie.

– Wtorki i czwartki – to czas pracy z grupami szczeniąt w psim przedszkolu, psimi nastolatkami oraz psami dorosłymi. Każda z tych grup wymaga innego podejścia i metod, co sprawia, że dni są pełne wyzwań i nauki.

– Weekendy – poświęcam na prowadzenie kursów trenerskich z elementami behawioru, gdzie uczę przyszłych trenerów pracy z psami i ich opiekunami.

Każdy tydzień jest dynamiczny i różnorodny, a każda sytuacja to nowe doświadczenie. Praca z psami i ludźmi wymaga elastyczności, cierpliwości i umiejętności dostosowania się do różnych potrzeb – i to właśnie sprawia, że ta praca jest tak fascynująca!

8. Jak radzisz sobie z sytuacjami, w których pies wymaga dużo pracy i cierpliwości? Czy Twoja pasja pomaga Ci w takich momentach?

Nie mam z tym problemu, ponieważ uwielbiam pracować nad detalami – to moja prawdziwa pasja. Dla mnie każdy mały postęp to ogromna satysfakcja i motywacja do dalszego działania.

Jednak to opiekunowie często mają trudność z zaakceptowaniem, że zmiana wymaga czasu i cierpliwości. Nie zawsze rozumieją, że to długi proces, w którym ważne są systematyczność i konsekwencja.

W takich chwilach staram się wspierać nie tylko psa, ale także opiekunów – tłumaczę, jak przebiega proces zmiany zachowania i dlaczego warto doceniać każdy mały krok naprzód. Moja pasja i zaangażowanie pomagają mi motywować obie strony i tworzyć przestrzeń do współpracy opartej na zaufaniu i zrozumieniu.

9. Czy praca z właścicielami psów bywa trudniejsza niż z samymi psami? Jak podchodzisz do edukacji opiekunów?

Na początku praca z opiekunami bywała dla mnie frustrująca. Często spotykałam się z oczekiwaniem, że problem da się rozwiązać po jednym spotkaniu, a pies „ma być gotowy na wczoraj”.

Z czasem nauczyłam się jednak, że kluczem jest system małych kroków i cierpliwe tłumaczenie, jak przebiegają procesy zmiany zachowania u psów. Edukacja opiekunów to podstawa – wyjaśnianie im, że sukces wymaga czasu, konsekwencji i zaangażowania, potrafi zdziałać cuda.

Podchodzę do tego z empatią i zrozumieniem, starając się dostosować sposób komunikacji do każdej osoby. Gdy opiekun zaczyna widzieć pierwsze efekty swojej pracy, zwykle pojawia się motywacja do dalszego działania, co napędza proces zmiany. Dla mnie to ogromna satysfakcja – pomagać nie tylko psom, ale i ludziom zbudować lepszą relację z ich czworonogami. 

10. Czy masz jakąś historię o szczególnie trudnym przypadku, który udało Ci się rozwiązać? Co Cię wtedy motywowało?

Jest tyle takich historii, że trudno mi wybrać jedną. Każdy przypadek jest na swój sposób trudny i wyjątkowy. Widząc problemowego psa, często wczuwam się w emocje opiekuna i zastanawiam się, jak ciężko musi być mu funkcjonować w codziennym życiu.

To, co mnie motywuje, to świadomość, że mogę pomóc zarówno psu, jak i jego człowiekowi. Każdy mały krok naprzód – poprawa zachowania psa, ulga w codziennym funkcjonowaniu opiekuna czy odbudowa ich wzajemnej relacji – daje ogromną satysfakcję i napędza mnie do dalszej pracy.

Dla mnie każdy sukces, niezależnie od wielkości problemu, to przypomnienie, dlaczego wybrałam tę ścieżkę.

11. Jak radzisz sobie emocjonalnie, gdy widzisz, że pies lub jego opiekunowie zmagają się z trudnymi problemami? 

Praca z psami i ich opiekunami bywa emocjonalnie wymagająca, zwłaszcza gdy widzę, że zmagają się z trudnymi sytuacjami. Staram się jednak podejść do takich momentów z empatią i profesjonalizmem.

– Skupiam się na rozwiązaniach: Zamiast koncentrować się na trudnych emocjach, szukam konkretnych sposobów, które mogą pomóc psu i jego opiekunom. To daje mi poczucie, że robię coś wartościowego i realnie zmieniam ich sytuację.

– Traktuję każdy przypadek indywidualnie: Każdy pies i każdy człowiek to osobna historia, dlatego staram się dostrzegać ich postępy, nawet jeśli są małe. To motywuje mnie do dalszej pracy.

– Zachowuję balans: Po intensywnym dniu dbam o regenerację – spacer, czas z własnymi psami czy chwila wytchnienia pomagają mi naładować energię i zachować równowagę emocjonalną.

– Wspieram się doświadczeniem: Pamiętam, że trudne sytuacje są częścią tej pracy, ale każde wyzwanie to także lekcja i szansa na rozwój – zarówno dla mnie, jak i dla moich klientów.

Podchodząc do tych sytuacji z empatią i profesjonalnym dystansem, mogę skuteczniej pomagać, a jednocześnie chronić swoje emocje. To równowaga, którą nauczyłam się pielęgnować przez lata.

Rozwój i inspiracje w behawioryzmie psów

12. Jakie techniki lub podejścia najbardziej Cię inspirują w pracy z psami?

Czerpię inspirację z różnych źródeł, szczególnie ze sportów takich jak obedience i nosework, które rozwijają współpracę i węchowe zdolności psów. Jednak to, co naprawdę wyróżnia moją pracę, to kreatywność i otwartość na różne metody.

Nie trzymam się sztywno jednej techniki – każda sytuacja, pies i opiekun są inni, dlatego dopasowuję podejście do ich potrzeb. Dla mnie ważne jest poszukiwanie rozwiązań, które najlepiej sprawdzą się w danym przypadku. Ta elastyczność sprawia, że mogę skuteczniej wspierać psy i ich opiekunów.

13. Czy są konkretne książki, kursy lub doświadczenia, które ukształtowały Cię jako behawiorystkę? 

Ostatnio, myśląc o kursie, który tworzę dla przyszłych trenerów psów i behawiorystów, zadałam sobie to samo pytanie. Doszłam do wniosku, że dobry kurs z regularną praktyką i pracą z klientami to absolutna podstawa w tej profesji.

Niestety, kiedy zaczynałam swoją drogę, nie miałam takiej możliwości. Moje kursy miały ogromną wartość merytoryczną, ale brakowało na nich praktyki, która przygotowałaby mnie do pracy z realnymi klientami. W dużych grupach nie było wystarczającej uwagi poświęconej każdemu uczestnikowi, a praca z psami i ich opiekunami na każdym spotkaniu była rzadkością.

To właśnie setki godzin samodzielnej pracy w terenie i zdobywanie doświadczenia krok po kroku sprawiły, że jestem dziś tu, gdzie jestem. Wszystko, czego brakowało mi na początku, chcę teraz zaoferować uczestnikom moich kursów – bo wiem, jak ważne jest praktyczne przygotowanie do tego zawodu.

14. Jakie zmiany zauważyłaś w podejściu ludzi do psów w ciągu ostatnich lat? Czy widzisz, że świadomość opiekunów rośnie? 

Na szczęście tak – i to bardzo mnie cieszy! Coraz więcej ludzi zadaje pytania i analizuje potrzeby swoich psów. To oznacza, że naprawdę im zależy na zrozumieniu swoich czworonogów i zapewnieniu im jak najlepszego życia.

Rosnąca świadomość opiekunów przekłada się na bardziej świadome decyzje, zarówno w wychowywaniu, jak i w codziennej opiece nad psami. To pozytywny trend, który pokazuje, że relacja człowieka z psem staje się coraz głębsza i oparta na wzajemnym zrozumieniu. 

15. Czy praca z psami nauczyła Cię czegoś o sobie samej?

Tak, bardzo wiele! Odkryłam, że mam dwie strony:

– Wrażliwą, która pozwala mi wzruszać się, gdy widzę, ile serca i pracy ktoś włożył w swoje działania.

– Zdeterminowaną, która potrafi być zdyscyplinowana i uparcie dążyć do celu, kiedy sytuacja tego wymaga.

Nigdy wcześniej nie sądziłam, że mam w sobie tyle siły, co teraz. Praca z psami nie tylko zmienia życie zwierząt i ich opiekunów, ale również pozwala odkrywać własne możliwości i wewnętrzną moc.

Plany i marzenia związane z pracą z psami

16. Jakie masz marzenia zawodowe? Czy chciałabyś np. napisać książkę, otworzyć własny ośrodek szkoleniowy albo stworzyć fundację?

Jednym z moich największych marzeń jest rozwijanie świadomych kursów dla przyszłych trenerów psów i behawiorystów. Mam poczucie, że sama teoria i praca z kilkoma klientami to za mało, by wyposażyć przyszłych specjalistów w narzędzia potrzebne do skutecznej pracy.

Chcę, aby uczestnicy moich kursów uczyli się nie tylko wiedzy technicznej, ale przede wszystkim umiejętności:

– Komunikacji z opiekunami psów,

– Kreatywnego podejścia do problemów,

– Budowania elastyczności w działaniu.

Praktyka, kreatywność i zdolność do „kombinowania” to klucz do otwarcia głowy i efektywnej pracy. Już nie mogę się doczekać, bo niedługo ruszają kolejne edycje moich kursów – pełne praktycznych doświadczeń i inspiracji!

Dążę do tego, by nowe pokolenie trenerów było przygotowane nie tylko merytorycznie, ale także mentalnie do budowania relacji i wsparcia zarówno psów, jak i ich opiekunów. ????

Dodatkowym marzeniem jest kontynuacja moich obozów z psiej motywacji i psiego posłuszeństwa. Uwielbiam te obozy, ponieważ wiele wnoszą do życia opiekunów psów. Uczą się oni tam m.in. jak pracować z psem, jak uczyć go, jak motywować, jak uzyskiwać zachowania, jak wymagać.

I ostatnim moim marzeniem jest wydanie książki o szczeniakach, którą już napisałam, ale jeszcze czekam aż ujrzy ona światło dzienne.

17. Czy są jakieś nowe techniki lub obszary pracy z psami, które chciałabyś zgłębić?

Tak, praca z psami to dziedzina, która stale się rozwija, a poznawanie nowych technik i podejść pozwala jeszcze lepiej wspierać zarówno psy, jak i ich opiekunów. 
Myślę, że jestem otwarta na wszystko co wiąże się z psami. Nie mam jakiejś jednej techniki, którą chciałabym poznać.

 18. Jaką radę dałabyś osobom, które chcą pracować z psami lub lepiej zrozumieć swoich czworonogów? 

1️. Praktyka

Teoria jest ważna, ale to właśnie doświadczenie w pracy z różnymi psami pozwala naprawdę zrozumieć ich potrzeby i zachowania.

2️. Szukaj różnych rozwiązań

Każdy pies jest inny – nie ma jednego uniwersalnego sposobu na pracę czy wychowanie. Bądź otwarty na nowe metody i podejścia.

3️. Nie zatrzymuj się na jednym rozwiązaniu

Jeśli coś nie działa, eksperymentuj. Brak elastyczności może prowadzić do frustracji zarówno u Ciebie, jak i u psa.

4️. Nieustannie poszerzaj swoją wiedzę

Czytaj, ucz się od specjalistów, bierz udział w kursach i szkoleniach. Im więcej wiesz, tym skuteczniej możesz wspierać psy.

5️. Miłość to nie wszystko – granice też są ważne

Oprócz miłości i wsparcia, psy potrzebują jasnych granic i konsekwencji w ich egzekwowaniu. Wyznaczanie kryteriów zachowania daje psu poczucie bezpieczeństwa, o czym często zapominają opiekunowie.

Praca z psami to ciągły rozwój, praktyka i otwartość na nowe rozwiązania. Pamiętaj, że Twoja relacja z psem opiera się na równowadze między miłością, zrozumieniem i konsekwentnym wychowaniem. 

19. Co według Ciebie jest kluczem do zbudowania dobrej relacji między psem a jego opiekunem?

Kluczem do stworzenia silnej i harmonijnej relacji z psem są:

1️. Empatia i chęć zrozumienia

Zrozumienie potrzeb psa, jego sygnałów i emocji to fundament budowania więzi. Traktuj psa jak partnera, ucząc się jego języka i odpowiadając na jego potrzeby.

2️. Czas

Relacja z psem wymaga zaangażowania i poświęcenia czasu. To codzienne spacery, wspólne zabawy i treningi, które wzmacniają Waszą więź.

3️. Konsekwencja

Pies czuje się bezpieczniej, gdy wie, jakie zasady obowiązują w domu. Konsekwentne działanie pomaga mu zrozumieć, czego od niego oczekujesz i buduje zaufanie.

4️. Granice

Stawianie jasnych i łagodnych granic pokazuje psu, co jest dozwolone, a co nie. To element wychowania, który pomaga uniknąć problemów behawioralnych i daje psu poczucie stabilności.

20. Jak oceniasz rolę hodowcy w wczesnym kształtowaniu zachowań szczeniąt?

Rola hodowcy w wczesnym kształtowaniu zachowań szczeniąt jest ogromna. To właśnie on spędza z maluchami najwięcej czasu, poznaje ich charaktery, wprowadza odpowiednie bodźce i dba o właściwą stymulację.

Hodowca jest najważniejszą osobą w życiu szczeniaka na tym etapie – od niego zależy wszystko:

– Dobór rodziców: Hodowca wybiera psy o odpowiednim zdrowiu i stabilnym temperamencie, co wpływa na cechy szczeniąt.

– Dobrostan rodziców i szczeniąt: Zapewnienie godnych warunków życia rodzicom i maluchom to fundament zdrowego rozwoju.

– Opieka i miłość: Szczeniaki od początku potrzebują troski i pozytywnych doświadczeń, które kształtują ich zaufanie do ludzi i świata.

Wczesne doświadczenia mają ogromny wpływ na przyszłość psa – to, jak będzie radził sobie z emocjami, budował relacje i reagował na otoczenie. Świadomy hodowca kładzie solidne fundamenty, które pomagają szczeniakowi stać się stabilnym, pewnym siebie i szczęśliwym towarzyszem. ????

21. Jakie korzyści daje praca hodowcy, który jest dobrze przygotowany do prowadzenia programów rozwojowych dla szczeniąt? 
Ogromne! Widać to wyraźnie podczas szkoleń i konsultacji. Szczenięta, które przeszły odpowiedni program rozwojowy, są bardziej odważne, chętnie eksplorują nowe obiekty i są ciekawsze świata.

Oczywiście warto pamiętać, że ich zachowanie zależy również od takich czynników jak:

– Okres lękowy: To, na jakim etapie rozwoju znajduje się szczeniak, może wpływać na jego reakcje.

– Rasa: Różne rasy mają różne predyspozycje, co również wpływa na poziom pewności siebie i ciekawości świata.

Praca hodowcy, który świadomie realizuje programy rozwojowe, daje szczeniakom solidne fundamenty, które ułatwiają dalszą pracę z nimi w nowym domu. To inwestycja, która przekłada się na lepsze życie psa i jego opiekuna. 

22. Czy możesz opowiedzieć, jak działania hodowcy – takie jak wczesna stymulacja neurologiczna, socjalizacja i budowanie pozytywnych doświadczeń – wpływają na dalszy rozwój psa? 
Działania hodowcy w pierwszych tygodniach życia psa mają wpływ na jego dalszy rozwój. To, co dzieje się w tym wczesnym okresie, kształtuje fundamenty emocjonalne, społeczne i behawioralne, które decydują o zdolności psa do adaptacji i współpracy z człowiekiem.

1. Wczesna stymulacja neurologiczna (ENS)

– Co to jest?

ENS to zestaw delikatnych ćwiczeń, wykonywanych w pierwszych dniach życia szczeniąt (zazwyczaj między 3. a 16. dniem). Obejmuje takie działania, jak lekkie podnoszenie, dotykanie różnych części ciała czy delikatne zmiany pozycji szczeniaka.

-Jak wpływa na rozwój psa?

– Poprawia zdolność radzenia sobie ze stresem.

– Wspiera rozwój układu nerwowego.

– Zwiększa odporność fizyczną i emocjonalną.

– Przygotowuje psa na różnorodne doświadczenia w przyszłości.

2. Socjalizacja w okresie wrażliwym

– Co to jest?

Okres socjalizacji przypada na czas od 3. do około 12. tygodnia życia psa. W tym czasie szczenię uczy się, jak reagować na otoczenie, w tym na ludzi, inne zwierzęta i różnorodne bodźce środowiskowe. Hodowca wprowadza szczenię do nowych sytuacji, takich jak dźwięki domowe, różne powierzchnie czy kontakt z człowiekiem.

– Jak wpływa na rozwój psa?

– Redukuje lękliwość wobec nowych bodźców.

– Buduje pewność siebie w kontaktach z ludźmi i innymi zwierzętami.

– Minimalizuje ryzyko problemów behawioralnych, takich jak nadmierna agresja czy lękliwość.

3. Budowanie pozytywnych doświadczeń

– Co to jest?

Hodowca celowo tworzy sytuacje, które wzmacniają pozytywne emocje u szczeniąt – np. delikatna zabawa, nagradzanie za eksplorację czy wprowadzenie do spokojnych interakcji z dorosłymi psami.

-Jak wpływa na rozwój psa?

– Wzmacnia umiejętność radzenia sobie w nowych sytuacjach.

– Buduje podstawy do zaufania wobec ludzi.

– Przygotowuje psa do życia w różnorodnych środowiskach.

4. Długofalowy wpływ na życie psa

Dzięki odpowiednim działaniom hodowcy:

– Psy lepiej adaptują się do nowych domów i sytuacji.

– Są bardziej otwarte na naukę i współpracę z człowiekiem.

– Mają mniejsze ryzyko wystąpienia problemów behawioralnych, takich jak lęk separacyjny, nadmierna agresja czy niekontrolowany lęk przed nowościami.

Działania hodowcy w pierwszych tygodniach życia psa kształtują jego przyszłość. Wczesna stymulacja neurologiczna, socjalizacja i budowanie pozytywnych doświadczeń tworzą solidne fundamenty dla rozwoju emocjonalnego i społecznego. To właśnie dzięki świadomej pracy hodowcy szczenięta stają się zrównoważonymi, pewnymi siebie i gotowymi na życie towarzyszami. 

23. Jakie błędy mogą popełniać hodowcy, którzy nie przykładają wagi do wczesnej socjalizacji i rozwoju szczeniąt? 

Hodowcy, którzy zaniedbują wczesną socjalizację i rozwój szczeniąt, narażają je na problemy behawioralne, które mogą utrudnić adaptację do życia w nowym domu. Brak odpowiedniego przygotowania w pierwszych tygodniach życia może mieć długotrwały wpływ na emocjonalny i społeczny rozwój psa. 
Najczęstsze błędy i ich konsekwencje:

1. Brak odpowiedniej socjalizacji z ludźmi i zwierzętami

– Błąd:Hodowca nie zapewnia szczeniętom kontaktu z różnymi ludźmi (dorosłymi, dziećmi) i zwierzętami, ograniczając ich interakcje jedynie do matki, rodzeństwa i jednego opiekuna.

– Konsekwencje:

– Lękliwość wobec obcych osób i zwierząt.

– Problemy z nawiązywaniem relacji społecznych.

– Agresja wynikająca z niepewności.

2. Brak wprowadzania nowych bodźców środowiskowych**

– Błąd:Szczenięta są wychowywane w monotonnym środowisku, bez ekspozycji na różne dźwięki, powierzchnie czy otoczenie.

– Konsekwencje:

– Lęk przed hałasem (np. odkurzacz, ruch uliczny, burza).

– Problemy z adaptacją do nowych miejsc, takich jak dom nowego właściciela, ulica czy park.

– Nadmierna reakcja na nowe bodźce – wycofanie lub nadpobudliwość.

3. Zaniedbanie wczesnej habituacji i desensytyzacji

– Błąd: Hodowca nie wprowadza szczeniąt do codziennych sytuacji, takich jak krótkie podróże samochodem, zabiegi pielęgnacyjne (czesanie, obcinanie pazurów) czy chwile izolacji.

– Konsekwencje:

– Lęk przed jazdą samochodem lub wizytą u weterynarza.

– Niechęć do zabiegów pielęgnacyjnych, co może prowadzić do walki lub stresu podczas ich wykonywania.

– Problemy z zostawaniem samemu w domu, które mogą przerodzić się w lęk separacyjny.

4. Ignorowanie indywidualnych potrzeb szczeniąt

– Błąd:Hodowca traktuje wszystkie szczenięta jednakowo, nie zwracając uwagi na ich indywidualny temperament i potrzeby.

– Konsekwencje:

– Niedopasowanie psa do nowego domu (np. aktywny pies trafia do spokojnej rodziny).

– Problemy wynikające z nieodpowiedniego rozwoju emocjonalnego poszczególnych szczeniąt.

5. Brak edukacji nowych właścicieli

– Błąd: Hodowca nie informuje przyszłych opiekunów, jak kontynuować proces socjalizacji i rozwijać szczeniaka po przybyciu do nowego domu.

– Konsekwencje:

– Nowi właściciele często nieświadomie zaniedbują dalszą pracę z psem, co prowadzi do utrwalania problemowych zachowań.

6. Zbyt wczesne oddanie szczeniąt do nowych domów

– Błąd: Oddawanie szczeniąt przed ukończeniem 8 tygodnia życia.

– Konsekwencje:

– Brak nauki podstawowych umiejętności społecznych od matki i rodzeństwa, takich jak kontrola gryzienia czy odczytywanie sygnałów ciała.

– Problemy z radzeniem sobie w nowych sytuacjach i brak stabilności emocjonalnej.

Hodowcy, którzy nie przykładają wagi do wczesnej socjalizacji i rozwoju szczeniąt, narażają je na trudności w późniejszym życiu. Wprowadzenie różnorodnych bodźców, nauka radzenia sobie z emocjami i zapewnienie odpowiedniej edukacji przyszłym właścicielom. Tylko świadome działanie hodowcy gwarantuje, że szczenię będzie miało solidne podstawy do życia jako pewny siebie, stabilny emocjonalnie pies.

24. Dlaczego według Ciebie przygotowany hodowca jest nie tylko „producentem szczeniąt”, ale także kluczową osobą w kształtowaniu stabilnych i zdrowych psów?

Hodowca, który świadomie podchodzi do swojej roli, odgrywa ważną rolę w kształtowaniu stabilnych, zdrowych i dobrze przystosowanych psów. Jego zadanie wykracza daleko poza zapewnienie szczeniętom fizycznej opieki – to on buduje fundamenty, które będą miały wpływ na całe życie psa.

Jakie są jego dodatkowe funkcje?

1. Budowanie fundamentów emocjonalnych i społecznych

– Hodowca rozpoczyna proces socjalizacji, który jest ważny dla rozwoju szczeniąt. Wczesne zapoznawanie z różnorodnymi bodźcami, ludźmi i sytuacjami uczy psy pewności siebie i radzenia sobie w różnych okolicznościach.

– Stabilne otoczenie u hodowcy pozwala szczeniakom rozwijać się w atmosferze bezpieczeństwa, co zmniejsza ryzyko problemów behawioralnych w przyszłości.

2. Świadome planowanie miotów

– Hodowca podejmuje odpowiedzialne decyzje dotyczące krycia, dbając o dobór rodziców pod kątem zdrowia, charakteru i zgodności z cechami rasy.

– Taka dbałość zapobiega przekazywaniu genetycznych problemów zdrowotnych i emocjonalnych, co ma ogromny wpływ na jakość życia psów.

3. Wczesna edukacja szczeniąt

– Hodowca, który angażuje się w stymulację szczeniąt (np. wprowadzenie różnorodnych dźwięków, powierzchni czy krótkiej izolacji), przygotowuje psy na wyzwania, które czekają na nie w nowym domu.

– Dzięki temu psy są bardziej odporne na stres i łatwiej adaptują się do nowych warunków.

4. Edukacja przyszłych opiekunów

– Świadomy hodowca nie tylko przekazuje psa, ale również dzieli się wiedzą z nowymi właścicielami, wyjaśniając:

– Jak prawidłowo kontynuować socjalizację.

– Jak rozumieć potrzeby rasy.

– Jak budować zdrową relację z psem.

– Jego wsparcie w pierwszych tygodniach jest nieocenione dla opiekunów, zwłaszcza tych, którzy po raz pierwszy mają psa.

5. Partnerstwo na całe życie psa

– Dobry hodowca pozostaje w kontakcie z właścicielami szczeniąt, służąc pomocą w razie pytań czy trudności.

– Jego zaangażowanie buduje zaufanie między opiekunem a hodowcą i pokazuje, że nie jest on tylko „sprzedawcą psów”.

Przygotowany hodowca to przede wszystkim edukator, mentor i partner, który odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu zdrowych i stabilnych psów. Jego wiedza, zaangażowanie i podejście decydują o tym, czy szczenię otrzyma solidne fundamenty na całe życie. To dzięki świadomym hodowcom psy mogą cieszyć się zdrowiem, pewnością siebie i harmonijną relacją z ludźmi. ????

25. Czy widzisz różnicę w zachowaniu psów, które przeszły odpowiedni program rozwojowy, w porównaniu z tymi, które nie miały takiego wsparcia w hodowli?

Tak, zdecydowanie! Psy, które przeszły odpowiedni program rozwojowy w hodowli, są zazwyczaj stabilniejsze emocjonalnie, bardziej pewne siebie i lepiej radzą sobie w nowych sytuacjach. Dzięki wczesnej socjalizacji i odpowiedniemu przygotowaniu, takie psy mają solidne fundamenty, które wspierają ich rozwój w późniejszym życiu.

Ale… program to dopiero początek

Choć odpowiedni program rozwojowy u hodowcy jest niezwykle ważny, to właśnie opiekunowie mają ogromny wpływ na dalsze kształtowanie zachowań psa.

26. Jak hodowcy mogą współpracować z behawiorystami, aby jeszcze lepiej przygotować szczenięta do życia w nowych domach?

Współpraca między hodowcami a behawiorystami może znacząco wpłynąć na jakość przygotowania szczeniąt do życia w nowych domach. Łącząc doświadczenie hodowcy z wiedzą behawiorysty, można stworzyć solidne fundamenty, które zapewnią szczeniętom zdrowy rozwój emocjonalny, społeczny i behawioralny.

1. Wprowadzenie programów wczesnej socjalizacji

Behawiorysta może pomóc hodowcy opracować plan wczesnej socjalizacji, obejmujący:

– Zapoznawanie szczeniąt z różnorodnymi dźwiękami, powierzchniami i zapachami.

– Kontakt z innymi psami, ludźmi i różnymi środowiskami w kontrolowany sposób.

– Ćwiczenie radzenia sobie z krótką izolacją i wprowadzanie nowych bodźców.

Efekt: Psy trafiają do nowych domów bardziej pewne siebie i przygotowane na różnorodne sytuacje.  
2. Edukacja przyszłych opiekunów

Hodowcy mogą zaprosić behawiorystę do:

– Organizowania warsztatów lub webinarów dla przyszłych właścicieli na temat opieki nad szczeniakiem, kontynuacji socjalizacji i wczesnego wychowania.

– Przygotowania materiałów edukacyjnych (np. poradników), które trafią do nowych opiekunów wraz ze szczeniakiem.

Efekt: Opiekunowie są lepiej przygotowani na nową rolę, co zmniejsza ryzyko problemów w adaptacji szczeniaka.

3. Obserwacja i wsparcie w ocenie szczeniąt

Behawiorysta może pomóc hodowcy w:

– Ocenę indywidualnych cech szczeniąt, takich jak temperament, poziom energii czy reakcje na nowe bodźce.

– Doborze odpowiedniego szczeniaka do stylu życia i oczekiwań nowego opiekuna.

Efekt: Zmniejszenie ryzyka niedopasowania psa do właściciela, co poprawia jakość ich wspólnego życia.

4. Przygotowanie szczeniąt na codzienne sytuacje

Behawiorysta może doradzić hodowcy, jak przygotować szczeniaki do:

– Podróży w transporterze lub samochodzie.

– Wizyt u weterynarza.

– Podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych, takich jak czesanie, mycie łap czy przycinanie pazurów.

Efekt: Psy są mniej zestresowane i łatwiej adaptują się do codziennych sytuacji w nowym domu.

5. Wsparcie w rozwiązywaniu problemów behawioralnych

Jeśli u szczeniaka pojawią się trudności, np. nadmierna lękliwość czy problemy z adaptacją, behawiorysta może pomóc hodowcy znaleźć odpowiednie metody pracy i udzielić wsparcia nowym właścicielom.

Współpraca hodowcy z behawiorystą tworzy kompleksowe podejście do wychowania szczeniąt. Dobrze przygotowane szczenię nie tylko łatwiej adaptuje się w nowym domu, ale także buduje silną i zdrową relację z opiekunem. To inwestycja w przyszłość, która przynosi korzyści zarówno psom, jak i ich nowym rodzinom. ????

27. Jakie działania podjęte przez opiekunów w pierwszych dniach i tygodniach w nowym domu są kluczowe, by kontynuować pracę hodowcy? 
To jest podobne pytanie jak poniżej odpowiadałam 🙂

28. Czy możesz podpowiedzieć, jak właściciele powinni zadbać o kontynuację socjalizacji szczeniaka? Jakie kroki są najważniejsze?

Kontynuacja socjalizacji po odebraniu szczeniaka z hodowli jest ważna dla jego rozwoju emocjonalnego i społecznego. To proces, który pomaga psu budować pewność siebie i radzić sobie w różnych sytuacjach. 
Najważniejsze kroki, które powinni podjąć opiekunowie:

1. Zapoznawanie z różnorodnymi bodźcami

– Nowe dźwięki i miejsca: Regularnie wprowadzaj szczeniaka do nowych środowisk, takich jak parki, ulice, kawiarnie czy sklepy zoologiczne.

-Powierzchnie i tekstury: Pozwól mu eksplorować różne podłoża – trawa, żwir, beton czy piasek.

– Nagradzaj psa za spokojne zachowanie w tych sytuacjach, aby kojarzył je pozytywnie.

2. Spotkania z ludźmi i zwierzętami

– Różnorodni ludzie:Zapoznawaj psa z osobami w różnym wieku, o różnych cechach (np. z brodą, w okularach, w kapeluszu).

– Inne psy:Organizuj spotkania z dobrze zsocjalizowanymi, spokojnymi psami, aby szczeniak nauczył się poprawnych interakcji.

3. Przygotowanie na codzienne sytuacje

– Podróże:Naucz psa jazdy samochodem czy korzystania z transportera.

– Wizyty u weterynarza: Regularne wizyty kontrolne, nawet bez konieczności leczenia, pomogą oswoić psa z tym miejscem.

4. Trening habituacji i desensytyzacji

– Stopniowo wprowadzaj psa do sytuacji, które mogą być trudne, takich jak hałas (odkurzacz, suszarka), tłumy ludzi czy przejazd rowerzysty.

– Zacznij od niskiego poziomu bodźca i zwiększaj intensywność, gdy pies czuje się pewnie.

5.Ustalaj granice i zasady

– Socjalizacja to nie tylko poznawanie świata, ale także nauka zasad i reagowanie na oczekiwania opiekuna. Trening podstawowych komend, takich jak „siad”, „zostań” czy „do mnie”, pomaga psu czuć się bezpiecznie w różnych sytuacjach.

6. Regularność i cierpliwość

– Socjalizacja to proces, który wymaga czasu i konsekwencji. Regularnie wprowadzaj nowe doświadczenia, ale rób to w tempie odpowiednim dla szczeniaka.

Pamiętaj o krótkich ekspozycjach i nie zalewaj psa zbyt duża ilością bodźców.
Obserwuj mowę ciała psa- unikaj sytuacji, które go przerażają lub przytłaczają

29. Dlaczego ważne jest, by opiekunowie nie „przestali pracować” nad rozwojem szczeniaka po odebraniu go z hodowli?

Praca nad rozwojem szczeniaka nie kończy się w chwili odebrania go z hodowli – wręcz przeciwnie, to dopiero początek wspólnej drogi. Kontynuowanie pracy, którą rozpoczął hodowca, jest ogromnie ważne dla wychowania stabilnego i szczęśliwego psa.

1. Socjalizacja to proces, nie jednorazowe działanie

– Hodowca kładzie fundamenty socjalizacji, ale to opiekun musi rozwijać je w nowym środowisku.

– Szczeniak, który przestaje poznawać różne miejsca, ludzi i sytuacje, może stać się lękliwy lub niepewny siebie.

– Właściciel powinien stopniowo zapoznawać psa z różnorodnymi bodźcami, aby utrwalić pozytywne zachowania.

2. Okresy krytyczne w rozwoju szczeniaka

– Szczeniaki przechodzą przez tzw. okresy wrażliwości (np. socjalizacyjny czy lękowy), w których kluczowe jest wspieranie ich rozwoju.

– Brak odpowiedniej pracy w tym czasie może prowadzić do problemów behawioralnych, takich jak agresja, nadmierna nieśmiałość czy lęk separacyjny.

3. Nauka dobrych nawyków

– W pierwszych tygodniach w nowym domu kształtują się nawyki, które będą towarzyszyć psu przez całe życie.

– Bez pracy nad podstawami, takimi jak czystość, spokojne pozostawanie w domu czy poprawna interakcja z innymi psami, mogą pojawić się trudne do naprawienia problemy.  
4. Budowanie więzi i zaufania

– Codzienna praca, trening i wspólna zabawa wzmacniają więź między psem a opiekunem.

– Brak zaangażowania w rozwój szczeniaka może prowadzić do frustracji po obu stronach i utrudniać komunikację.

5. Pies się zmienia – potrzeba dostosowania

– Szczeniak rośnie, dojrzewa i zmienia swoje zachowania, szczególnie w okresie dojrzewania. Opiekun musi być gotowy na te zmiany i dostosowywać sposób pracy do aktualnych potrzeb psa.

30. Jakie nawyki warto rozwijać u szczeniaka od razu po przybyciu do nowego domu, aby zapobiec problemom behawioralnym w przyszłości?

Myślę, że samym początku życia w nowym domu ważne są:

1. Kontynuacja nauki czystości

-Dlaczego to ważne?

Szczeniak musi nauczyć się, gdzie i kiedy załatwiać potrzeby fizjologiczne.

Nieutrwalenie tego nawyku może prowadzić do frustracji opiekuna i stresu u psa.

– Jak to zrobić?

– Zapewnij regularne wyjścia na dwór – najlepiej po spaniu, jedzeniu i zabawie.

– Nagradzaj psa od razu po załatwieniu potrzeb we właściwym miejscu, aby skojarzył to zachowanie z czymś pozytywnym.

– Bądź cierpliwy – szczeniaki potrzebują czasu, aby w pełni opanować tę umiejętność.

2. Trening samotności i izolacji

– Dlaczego to ważne?

Szczeniak, który nie nauczy się zostawać sam, może w przyszłości rozwinąć lęk separacyjny. To jedno z najczęstszych problemów behawioralnych, które są trudne do wyprostowania.

– Jak to zrobić?

– Zacznij od krótkich momentów, kiedy pies pozostaje sam w pomieszczeniu.

– Stopniowo wydłużaj czas, zawsze upewniając się, że pies czuje się komfortowo.

– Daj mu bezpieczne miejsce, np. legowisko lub klatkę kennelową, gdzie będzie mógł się zrelaksować.

– Unikaj dramatycznych pożegnań i powitań – traktuj to jako coś normalnego.

31. Jak opiekunowie mogą budować zaufanie i poczucie bezpieczeństwa u szczeniaka na starcie ich wspólnego życia?

Budowanie zaufania i poczucia bezpieczeństwa to bardzo ważny element relacji z nowym szczeniakiem. Pierwsze dni i tygodnie w nowym domu są dla psa pełne zmian, dlatego odpowiednie podejście opiekuna pozwala psu szybciej się zaadaptować i stworzyć silną więź.

1. Stała rutyna i przewidywalność

– Wprowadź regularne pory karmienia, spacerów i odpoczynku. Szczeniaki czują się bezpieczniej, gdy ich dzień ma określoną strukturę.

– Zadbaj o spokojne otoczenie – unikaj nadmiaru bodźców i hałasu, które mogą przytłoczyć szczeniaka.

2. Daj psu przestrzeń

– Zapewnij mu spokojne miejsce, gdzie będzie mógł odpocząć i poczuć się bezpiecznie. Może to być legowisko lub klatka kennelowa, jeśli pies został do niej pozytywnie przyzwyczajony.

– Nie zmuszaj psa do kontaktu – pozwól mu samodzielnie eksplorować otoczenie i decydować, kiedy jest gotowy na interakcję.

3. Delikatna socjalizacja

– Stopniowo wprowadzaj szczeniaka do nowych sytuacji.Ważne, by robić to w sposób kontrolowany, unikając nadmiaru wrażeń naraz.

– Nagrody i pochwały za spokojne zachowanie pomogą mu zbudować pozytywne skojarzenia.

4. Pozytywne wzmocnienie

– Nagradzaj psa za dobre zachowanie smakołykami, pochwałami lub zabawą. To nie tylko buduje zaufanie, ale także wzmacnia więź.

– Unikaj kar – negatywne reakcje mogą sprawić, że szczeniak zacznie się bać lub unikać opiekuna.

5. Budowanie więzi przez zabawę

– Zabawy węchowe, przeciąganie się szarpakiem czy nauka prostych sztuczek to świetny sposób na budowanie pozytywnych relacji.

6. Uważne obserwowanie sygnałów psa

– Zwracaj uwagę na mowę ciała szczeniaka – np. odwracanie głowy, ziewanie czy cofanie się mogą świadczyć o stresie.

32. Jakie konkretne ćwiczenia czy zabawy polecasz, aby wspierać rozwój szczeniaka w pierwszych tygodniach w nowym domu? 
Każdy szczeniak jest inny – niektóre są od razu otwarte na naukę i zabawę, inne potrzebują więcej czasu, by poczuć się pewnie w nowym środowisku. Dlatego ważnejest obserwowanie szczeniaka i dostosowanie działań do jego potrzeb i możliwości.

Kiedy szczeniak czuje się komfortowo, warto wprowadzić:

1️. Zabawy węchowe

– Maty węchowe lub proste zabawy węchowe

2️. Proste sztuczki

– Zacznij od podstaw, jak „siad”, „leżeć” czy „kółko”. Nauka przez zabawę buduje zaufanie i wzmacnia więź między Wami.

3️. Podążanie za przewodnikiem

– Spaceruj w domu lub na podwórku, zachęcając szczeniaka do podążania za Tobą. Możesz używać smakołyków lub swojego głosu, by utrzymać jego uwagę. To świetna baza do późniejszych ćwiczeń na skupienie i przywołanie.

4. Ćwiczenia na pewność siebie

– Zachęcaj szczeniaka do eksploracji nowych przedmiotów i powierzchni, np. chodzenie po miękkiej poduszce, przejście przez niski karton.

Kilka ważnych zasad:

Dostosuj intensywność do psa – nie każdy szczeniak jest gotowy na taki trening trening. Obserwuj szczeniaka.

Zachowaj krótkie sesje – młode psy mają krótki czas koncentracji. Kilka minut wystarczy!
Pozytywne wzmocnienie – zawsze nagradzaj psa za dobre zachowanie, by kojarzył naukę z czymś przyjemnym.

33. Czy widzisz częste błędy popełniane przez nowych właścicieli? Jakie to są błędy i jak można ich uniknąć?

Nowi właściciele psów często popełniają błędy wynikające z braku doświadczenia lub niewiedzy. Współpraca między hodowcą a behawiorystą może znacząco pomóc w ich uniknięciu, co zapewni psu lepszy start w nowym domu.

Najczęstsze błędy nowych właścicieli:

Brak kontynuacji socjalizacji

Wielu opiekunów uważa, że wczesna socjalizacja zakończona u hodowcy wystarczy. Tymczasem szczeniak musi nadal poznawać różne sytuacje, ludzi i psy, by utrwalić pozytywne zachowania.

Jak unikać?

Hodowca i behawiorysta powinni wyjaśnić, że socjalizacja to proces, który trwa.

Nadmierne rozpieszczanie lub brak zasad

Nowi właściciele często traktują psa jak dziecko, pozwalając mu na wszystko, co prowadzi do braku zasad i trudności w późniejszym wychowaniu.

Jak unikać?

Hodowcy mogą przekazać przyszłym właścicielom podstawowe informacje o wychowaniu, a behawiorysta pomoże opracować plan wprowadzenia zasad w domu.

Niewłaściwe odczytywanie sygnałów psa

Często opiekunowie nie rozumieją psiej mowy ciała, co prowadzi do frustracji, nieporozumień i eskalacji problemów.

Jak unikać?

Hodowca może edukować właścicieli na temat podstaw komunikacji psów, a behawiorysta pogłębi tę wiedzę podczas indywidualnych konsultacji.

Brak konsekwencji w wychowaniu

Opiekunowie nie trzymają się ustalonych zasad, co sprawia, że pies czuje się zagubiony i zaczyna wykazywać problemowe zachowania.

Jak unikać?

Wspólne wsparcie hodowcy i behawiorysty może pomóc w wypracowaniu jasnych zasad i konsekwentnego ich stosowania w domu.

Ignorowanie potrzeb rasy

Często właściciele nie zdają sobie sprawy z potrzeb fizycznych i psychicznych danej rasy, co prowadzi do nadmiaru energii u psa lub frustracji.

Jak unikać?

Hodowca powinien szczegółowo omówić specyfikę rasy, a behawiorysta pomoże dostosować codzienne aktywności i trening do potrzeb psa.

34. Jak oceniasz współpracę z hodowcami, którzy są świadomi znaczenia behawioru w życiu psów? Czy zauważasz, że takie podejście zmienia przyszłość szczeniąt? 

Hodowcy, którzy traktują behawior jako istotny element swojej pracy, są prawdziwymi partnerami w tworzeniu lepszego życia dla psów i ich właścicieli. Taka współpraca nie tylko ułatwia moją pracę jako behawiorysty, ale przede wszystkim zmniejsza ilość problemów, z jakimi muszą się mierzyć opiekunowie.

35. Jakie działania podejmowane przez hodowców w pierwszych tygodniach życia szczeniąt sprawiają, że Twoja praca z nowymi opiekunami staje się łatwiejsza? 

1. Wczesna socjalizacja

– Kontakt z różnymi bodźcami– dźwięki (odkurzacz, muzyka, hałasy), różne powierzchnie (dywan, płytki, trawa) czy nowe zapachy. Dzięki temu szczenięta uczą się, że otoczenie jest różnorodne, ale bezpieczne.

– Obcowanie z ludźmi i zwierzętami – zapoznanie z dorosłymi psami, dziećmi i dorosłymi buduje zaufanie do świata.

To sprawia, że szczeniak jest bardziej otwarty na naukę i lepiej reaguje na nowe doświadczenia w nowym domu.

2. Nauka radzenia sobie z emocjami

– Krótkie izolacje – przygotowują psa na sytuacje, w których nie zawsze będzie blisko swojego opiekuna.

– Stopniowe wprowadzanie nowych sytuacji – np. wizyta u weterynarza, podróże w transporterze, co pomaga psu adaptować się do zmian.

Dzięki temu szczenię w nowym domu łatwiej znosi rozłąkę i radzi sobie z nowymi wyzwaniami.

3. Wczesne treningi czystości i rutyna

Hodowcy, którzy dbają o higienę szczeniąt, ucząc je np. załatwiania się na maty, ułatwiają nowym opiekunom naukę czystości. Stała rutyna (pory jedzenia, odpoczynku) daje psu poczucie bezpieczeństwa.

To przekłada się na mniejszy stres zarówno u szczeniaka, jak i jego nowych opiekunów.

4. Budowanie pewności siebie

Hodowcy, którzy pozwalają szczeniętom eksplorować nowe przestrzenie i podejmować małe wyzwania (np. wchodzenie na małe przeszkody), wspierają rozwój ich pewności siebie.

Pewny siebie pies lepiej radzi sobie w nowym środowisku i łatwiej nawiązuje relacje.

5. Wsparcie i edukacja nowych opiekunów

Hodowca, który przekazuje szczegółowe informacje o szczeniaku, jego potrzebach, charakterze i predyspozycjach, pomaga nowym opiekunom lepiej przygotować się na wspólne życie z psem.

Świadome działania hodowców w pierwszych tygodniach życia szczeniąt to fundament, który ułatwia późniejszą pracę nowym opiekunom. Socjalizacja, nauka rutyny i radzenia sobie z emocjami sprawiają, że szczenię wchodzi w nowe środowisko z większą pewnością siebie, co zmniejsza stres i przyspiesza proces budowania relacji. ????

36. Jak widzisz idealny podział ról między hodowcą a nowym opiekunem szczeniaka, jeśli chodzi o kształtowanie zachowań psa? 
Rola hodowcy:

Hodowca odpowiada za stworzenie solidnych fundamentów, które zapewnią szczeniakowi dobry start w życiu. Obejmuje to:

1️. Prawidłową socjalizację od pierwszych dni życia:

– Zapoznawanie szczeniąt z różnymi bodźcami (dźwięki, zapachy, powierzchnie).

– Kontakt z ludźmi i innymi zwierzętami, by kształtować pewność siebie psa.

– Nauka radzenia sobie w sytuacjach takich jak krótka izolacja czy wprowadzanie nowych doświadczeń.

2️. Przekazanie wiedzy opiekunom:

– Informowanie o potrzebach rasy i indywidualnych cechach szczeniaka.

– Dostarczanie wskazówek dotyczących dalszej socjalizacji, pielęgnacji i wychowania.

3️. Wsparcie po adopcji:

– Bycie dostępnym w razie pytań czy problemów.

– Monitorowanie rozwoju psa, jeśli nowy opiekun tego potrzebuje.

Rola nowego opiekuna:

Opiekun przejmuje szczeniaka w kluczowym momencie jego rozwoju, dlatego jego zadaniem jest:

1️. Kontynuowanie socjalizacji:

– Utrwalanie pozytywnych doświadczeń z ludźmi, psami i nowymi środowiskami.

– Zapewnienie psu odpowiedniego poziomu stymulacji fizycznej i umysłowej.

2️. Budowanie więzi:

– Zaufanie i komunikacja są podstawą zdrowej relacji.

– Rozumienie potrzeb psa i reagowanie na jego sygnały.

3️. Edukacja i rozwój:

– Nauka podstawowych zasad i komend.

– Rozwijanie umiejętności psa zgodnie z jego predyspozycjami i potrzebami.

4️. Stała współpraca z hodowcą:

– Hodowca to cenne źródło wiedzy o rasie i konkretnym psie. Regularne konsultacje mogą pomóc w uniknięciu wielu problemów.

37. Czy zdarza się, że hodowcy konsultują z Tobą swoje programy rozwojowe? Jakie korzyści to przynosi? 

Tak, zdarzają się takie sytuacje i są one niezwykle wartościowe. Konsultacje z hodowcami pozwalają spojrzeć na ich programy rozwojowe z perspektywy behawioralnej, co może znacząco wzbogacić proces wychowania szczeniąt.

Jakie korzyści to przynosi?

1️. Lepsze przygotowanie szczeniąt:

Wspólna praca nad wczesną socjalizacją, stymulacją i wprowadzaniem bodźców pomaga hodowcom lepiej przygotować szczenięta do życia w nowych domach.

2.Indywidualne podejście:

Konsultacje pozwalają dostosować programy rozwojowe do konkretnych potrzeb szczeniąt i specyfiki danej rasy.

3️. Wsparcie nowych opiekunów:

Hodowcy, którzy korzystają z porad behawiorystów, mogą przekazywać przyszłym właścicielom lepsze wskazówki dotyczące kontynuacji socjalizacji i wychowania psa.

4️. Zapobieganie problemom behawioralnym:

Dzięki uwzględnieniu aspektów behawioralnych w programach hodowca minimalizuje ryzyko wystąpienia problemów, takich jak lękliwość, agresja czy nadpobudliwość.

Współpraca z hodowcami jest dla mnie inspirująca, ponieważ razem tworzymy solidne fundamenty dla przyszłego rozwoju szczeniąt.

Dodatkowe pytania, by podkreślić znaczenie pracy hodowcy i dalszego rozwoju

38. Czy możesz podać przykład psa, który dzięki świadomej pracy hodowcy i późniejszej kontynuacji w nowym domu wyrósł na wspaniałego towarzysza?

Mam aż dwa takie przykłady – moje psy, Boogie i Zuri. Oba były wspaniale zaopiekowane przez swoich hodowców, którzy od samego początku wkładali serce w ich rozwój. Dziś to niesamowici towarzysze, a ja nadal utrzymuję ciepłe relacje z ich hodowcami. Regularnie z nimi rozmawiam, pytam o rady i zawsze mogę liczyć na ich wsparcie.

Dlaczego to tak ważne?

Rola hodowcy jest nieoceniona. Świadoma praca hodowcy, który dba o rozwój szczeniąt, przygotowuje je do życia w różnych środowiskach i wspiera przyszłych właścicieli, ma ogromny wpływ na to, jakie będą dorosłe psy.

Ale… to dopiero początek.

Jako właściciele musimy pamiętać, że dostając szczeniaka kluczowe jest kontynuowanie tej pracy hodowcy. To od nas zależy, czy pies będzie się dalej rozwijał, czy zbudujemy z nim zdrową relację opartą na zaufaniu, zrozumieniu i wspólnej nauce.

Hodowca daje solidne fundamenty, ale to my – właściciele – budujemy na nich relację z naszym psem.

39. Jaką rolę odgrywa wczesna edukacja przyszłych właścicieli przez hodowców? Czy takie przygotowanie pomaga w budowaniu zdrowej relacji z psem? 

Wczesna edukacja przyszłych właścicieli przez hodowców odgrywa ogromną rolę w budowaniu zdrowej relacji między człowiekiem a psem.

Każda rasa ma swoje unikalne cechy, potrzeby i predyspozycje. Hodowca jako ekspert w danej rasie, może przekazać przyszłym właścicielom wiedzę o jej charakterze, poziomie aktywności czy wymaganiach pielęgnacyjnych. Dzięki temu właściciele są bardziej świadomi, na co się decydują, co zmniejsza ryzyko rozczarowań i problemów.  Hodowca może wprowadzić przyszłych właścicieli w podstawy wychowania psa, podkreślając znaczenie socjalizacji w pierwszych miesiącach życia. Wczesne doświadczenia psa, takie jak kontakt z ludźmi, innymi zwierzętami czy różnorodnymi bodźcami, mają ogromny wpływ na jego późniejsze zachowanie.  Wielu właścicieli nie wie, jak odczytywać sygnały wysyłane przez psa. Hodowcy mogą pomóc im zrozumieć podstawy psiej komunikacji, co pozwala na unikanie nieporozumień i budowanie zaufania.

Pierwsze tygodnie w nowym domu są kluczowe dla adaptacji szczeniaka. Hodowca, który uczy przyszłych właścicieli, może wyposażyć ich w wiedzę na temat karmienia, rytmu dnia, wprowadzania zasad i radzenia sobie z wyzwaniami, np. nauką czystości.

Wczesna edukacja:

-Zmniejsza ryzyko problemów behawioralnych wynikających z niewłaściwego podejścia do wychowania.

-Buduje świadomość odpowiedzialności i pozwala lepiej przygotować się na nowe obowiązki.

-Wzmacnia relację psa z właścicielem, bo oparta jest na zrozumieniu, a nie na frustracji czy błędach wynikających z niewiedzy.

40. Jaką wskazówkę dałabyś przyszłym opiekunom, by świadomie wybrali hodowlę, która kładzie nacisk na programy rozwojowe?

Moja wskazówka dla przyszłych opiekunów to: stawiajcie na szczerość i nawiązywanie relacji z hodowcą. Oto, co warto zrobić:

1. Rozmowa z hodowcą

Opowiedz o sobie, swojej rodzinie, trybie życia i oczekiwaniach wobec psa. Szczera rozmowa pomaga hodowcy lepiej dopasować szczeniaka do Twoich potrzeb i stylu życia.

2. Obserwuj pracę hodowcy

Dla mnie kluczowy był kontakt z hodowcą, który chętnie dzielił się filmami z codziennego życia szczeniąt. Dzięki temu mogłam zobaczyć, jak reagują na:

– kontakt z dorosłym, zrównoważonym psem,

– krótką izolację,

– wprowadzenie nowych bodźców.

3. Zwróć uwagę na podejście do socjalizacji

Dobra hodowla wprowadza programy rozwojowe, które przygotowują szczenięta do życia w różnych środowiskach. Dzięki temu psy uczą się reagować na bodźce i stają się pewniejsze siebie.

W moim przypadku wszystkie wskazówki i prośby, które skierowałam do hodowców, sprawdziły się. Kontakt z hodowcą i jego zaangażowanie miały ogromny wpływ na rozwój moich psów.

Agnieszko, dziękujemy za wspaniały wywiad i możliwość poznania Ciebie oraz Twojej fascynującej przygody z psami, która wpłynęła na rozwój Twojej kariery.

Wszystkim osobom z Warszawy, ale również z innych miejsc, ponieważ istnieje możliwość umówienia się z Agnieszką na sesję online, gorąco polecamy konsultacje i szkolenia! https://www.oczamipsa.pl

Gosia & Madzia